Sprawa łużycka w polskiej polityce po 1989 r.
Abstrakt
W artykule autor przedstawia, w porządku chronologicznym, inicjatywy podejmowane przez polskich parlamentarzystów, których celem była popularyzacja zagadnienia serbołużyckiego pośród przedstawicieli władz wykonawczych Rzeczypospolitej Polskiej. Niekiedy zamierzeniem posłów było również wywarcie wpływu na polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych celem aktywnego poparcia Serbołużyczan, głównie w ramach relacji polsko-niemieckich. Żadna z tych prób nie przyniosła zamierzonego rezultatu, co było wynikiem nadania priorytetu dobrosąsiedzkim relacjom w stosunkach między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.
Bibliografia
Jendroszczyk P., Serbołużyczanie liczą na pomoc Polski, „Rzeczpospolita”, z 25 III 2008 r.
Kasper M., Die Lausitzer Sorben in der Wende 1989/1990, Budziszyn 2000
Kuberski L., Pałys P., Od inkorporacji do autonomii kulturowej. Kontakty polsko-serbołużyckie w latach 1945–1950, Opole 2005
Mazur Z., Centrum przeciwko Wypędzeniom (1999–2005), Poznań 2005
Mazurski K.R., Próba periodyzacji współczesnych kontaktów polsko-łużyckich, „Lubuskie Zeszyty Historyczne”, nr 10 (1994), s. 9–24
Mieczkowska M., Między koncepcją a praktyką. Polska wobec Łużyc w latach 1945–1990, Szczecin 2002
Niech prezydent Kaczyński broni Serbołużyczan, „Gazeta Wyborcza”, z 7 III 2008 r.
Tujdowski M., Zmiany świadomości Serbołużyczan, [w:] Ślązacy, Kaszubi, Mazurzy i Warmiacy – między polskością a niemieckością, red. A. Sakson, Poznań 2008, s. 395–415
Copyright (c) 2017 Ośrodek „Pamięć i Przyszłość”
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.